Δε θα γράψεις δύο λέξεις
για αυτό το πλάσματάκι
δυο στιχάκια να τις πλέξεις
να τις φτιάξεις τραγουδακί
έχεις βρει για όλους κάτι
δεν θα βρεις γι' αυτό το μέλι
χιόνι απάτητο ή πλάτη
θα τις φέρεις ό,τι θέλει
στα ξέρα μας τα κεφάλια
πάντα ήμασταν φιγάδες κοιμήθηκάμε ρε μαλλιά
κι έξυπνησαμε παπάδες
στα ξέρα μας τα κεφάλια πάντα ήμασταν φιγάδες
κοιμήθηκαμε ρε μαλλιά κι έξυπνησαμε παπάδες
Παίρνει ό,τι βρίσκει κάτω
στα μαλλιά της πορτοκάλια
Μη τα χέρια μες στο πιάτο
μη τα κάνεις όλα χαλιά
Θα τρομάξει όταν μάθει πόσοι βρήκαν τη χαρά τους,
πόσοι έβγαλαν τα γκάθη που πόνουσε τα όνειρά τους.
Στα ξέρα μας τα κεφάλια, πάντα ήμασταν φιγάδες,
κοιμήθηκαμε ρε μαλλιά, και ξυπνήσαμε παπάδες.
Στα ξέρα μας τα κεφάλια,
πάντα ήμασταν φιγάδες,
κοιμήθηκαμε ρε μαλλιά, και ξυπνήσαμε παπάδες.