Ήταν εκείνη τη νυχτιά
Φύσαγε ο Βαρδάρης
το κύμα η πλώρια κέρδιζε
οριά με την οριά
σε στείλω πρώτο στα νερά
να πας για να κραδάρεις
να εσύ θυμάσαι τη Σμαρού και την Καλαδιά
Ξέχασες κείνο το σκοπό που λέγανε οι χιλιάνοι
Άγιε Νικόλα φύλαγε κι Άγια Θαλάσσινη
τυφλό χωρίτσις οδηγάει παιδί του Μοντηλιάνη
που τ' αγαπούσε ο Δόκιμος κι οι δυο Μαρμαρινί
Απάνω στο γιατάκι σου πήγαινε αθρόκυμα
και φέρνει βόλτες ψάχνοντες τα ρουχά σου η Μαϊμού
εκτός από τη μάνα σου ανίστεμσε θυμάται
σε τούτο το τρομακτικό ταξίδι του χαμού
Κάτω από φώτα κόκκινα κοιμάται η Σαλμονή
πριν δέκα χρόνια μεθυσμένη μου είπες αγαπώ
αφιώσαν τότε και χωρίς χρυσάφι στο μανίκι
μα δεν θα ψάχνεις το στρατί που πάει για τον τεπό
αφιώσαν τότε και χωρίς χρυσάφι στο μανίκι
αφιώσαν τότε και χωρίς χρυσάφι στο μανίκι
αφιώσαν τότε και χωρίς χρυσάφι στο μανίκι
αφιώσαν τότε και χωρίς χρυσάφι στο μανίκι
αφιώσαν τότε και χωρίς χρυσάφι στο μανίκι
αφιώσαν τότε και χωρίς χρυσάφι στο μανίκι
αφιώσαν τότε και χωρίς χρυσάφι στο μανίκι
αφιώσαν τότε και χωρίς χρυσάφι στο μανίκι
αφιώσαν τότε και χωρίς χρυσάφι στο μανίκι
αφιώσαν τότε και χωρίς χρυσάφι στο μανίκι
αφιώσαν τότε και χωρίς χρυσάφι στο μανίκι
αφιώσαν τότε και χωρίς χρυσάφι στο μανίκι
αφιώσαν τότε και χωρίς χρυσάφι στο μανίκι
αφιώσαν τότε και χωρίς χρυσάφι στο μανίκι
ΑΠΑΓΕΙΡΟΥΝ ΤΗΣ ΥΠΑΓΕΙΡΟΥ