Ας ήταν
και
να πέθαινα ξημέρα,
σαββάτος
Όλη η ζωή μου
δίχως νόημα
ξαδέρφι του,
ξαδέρφι του θανάτου
Ας ήταν και να πέθαινα ξημέρα, σαββάτος
Κλαίει
απόψε η γειτονιά μαζί με την καρδιά
που είσαι αγάπη μου γλυκιά
να δεις τα δάκρυα μου
Κλαίει απόψε η γειτονιά
μαζί με την καρδιά
που είσαι αγάπη μου γλυκιά να δεις τα δάκρυα μου
Όσε
μου φωτιά μ' ανάψω,
βάλε
μου κρασί να πιω
Κλαίει απόψε να ξεγράψω ό,τι
στον κόσμο αγαπώ
Όσε μου φωτιά μ' ανάψω πηγαιά από την καρδιά
του χωρισμού το βάσαμο
Βάλατο
της λισμονιάς το βάλσα μου
Σε μια στιβακά
λαμινιές αποκοιμήθηκα
Εβλέπα απο την αρχη πως ξαναγεννηθηκα
πως ξαναγεννηθηκα
Εβλεπα φωτιες στο δρομο
Εβλεπα παντου φωτιγες πως σκεγοταν τα κορμια μας
Φτάνουν μόνο οι ψυχές και δεν οι κάνουν φόνο
Βλέπτε και λαμβοματικές να μεν στον άλλο κόσμο
Να μην ξυπναγα ποτρές
Μες στο καλτερίμι τρέχει ο αράμπας
Με καρδιά συντρίμη
κλαίει ένας πασάς
Κλαίει για την Φροσίλη ο άλλης πασάς
Κλαίει ο πασάς κλαίει ο μαχαλάς
Την κυρία Φροσίλη κλαίει και ο αραμπάς Όλη η Ρωμιοσύνη
και ο λοσοδουμιάς Όλη η Ρωμιοσύνη
και ο λοσοδουμιάς
Δύο τραγούδια
Το ανθρώπινο που με βοήθησε πιο πολύ από ό,τι κανένας
Είναι ο Γιώργος Ζαμπέτας
Εγώ τον λέω πατέρα μου
Ο Γιώργος απόψε είναι μαζί μας εδώ
Τον ευχαριστώ πάρα πολύ που ήρθε
Θα σας πούμε δύο τραγούδια
Το ξενύχτη και το πρώτο τραγούδι που έκανα σε δίσκο,
τη Θεσσαλονίκη