Ζούσε στο τσανάτι ρίτσις κλεισμένη,
μόνη
σαν πουλί φυλακισμένη,
κόρη
σαν ράιδα διχοστέρη,
πλάνο
της ανατολής αστέρι,
άξε
χρυσάντη γλυκιά,
πάντα
σαν θυμούμε τα φιλιά σου,
τα γλυκά σου χείλη νοσταλγώ,
αχ μάτια μαγικά,
πάντα
ζείτε μέσα στην καρδιά μου
και στα όνειρά μου σας ζητώ.
Ήταν ο Λουδένιας η πανωλή της,
μοίρα
έσκορβουσε το κορμί της,
φλόγα
είχε κάθε μια ματιά της,
κι όλοι
λέγαν για την ομορφιά της.
Άξε χρυσάντη γλυκιά,
πάντα
σαν θυμούμε τα φιλιά σου,
τα γλυκά σου χείλη νοσταλγώ,
αχ μάτια μαγικά,
πάντα
ζείτε μέσα στην καρδιά μου
και στα όνειρά μου σας ζητώ.