เวลานานเท่าไร ที่ไม่ได้ให้น่าเข้นไป
มองต่อฟ้าความใหญ่
ยืนได้ยินก็สุขใจ
นานเท่าไร ที่ไม่ได้ให้น่าเข้นไป
อริย Mozzy light
หมอนวอด
ที่ยังทํา พวกเราจะปล่อมเป็นควัน
มองแล้วจะอย่าไปกังวล ไม่ต้องกังวล
เคยยังไม่ทันได้ระวัง
มันคงไม่มีใครรู้ คําตอบที่ต้องการ
ถ้าโลกนี้คืออาจารย์ในจักรวาล
ยังมีความลับ มันไม่เห็นมันได้ทาน
ไม่อยากที่จะมอง
บางทีแค่อยากจะพักจากบทที่เล่น
นานเท่าไร
ที่ไม่ได้ง่ายน่าขึ้นไป
ยอด
อยากได้นานเท่าไรที่ไม่ได้ง่ายน่าขึ้นไป
มองท่อนฟ้ากวางใหญ่
เพียงได้เห็นเก้าสุขใจ
นานเท่าไร ที่ไม่ได้ง่ายนาดขึ้นไป
ว่านารินบูวางใบ
ยังคงหาคําตอบในใจ
ปล่อย กูเป็นคนธรรมดา ต้องพยายามมากกว่าคนอื่น
ไม่เคยได้แชมป์เงินล้านในทนาคาร กูมีแค่หมื่น
มึงนั่งปั่นคว้ายจนเงา กูนั่งปั่นงานจนดึกจนเดิน
กูจึงต้องตื่นตอนทุกคนนอน แล้วกูค่อยไปนอนตอนทุกคนอื่น
ต้องแค่เย็นกันเก่งนังตุกกูเลย ต้องฝึกให้ตัวเองกว่าดึกๆ every day
งวนวายเมื่อวันเรียนเสร็จคราส สุดท้ายพักชักช้าไม่ได้
พระทุกวิคไปเขียนแรปให้ BNK กลับมาต้องมิกซ์เพลง
เว้ยงั้นครับ กูก็ยังไม่ได้ช้ํา โว้ว ขอบตาดําๆ
กาแฟที่เกลือนผ่านลงฟันคิวเข้าหมด ตรวจให้แนวว่า
กูได้แก่บกพร้อมอย่างทําใจทําไปทํามาลวงเวลาไปอีกวัน
ท่านได้พลันดันได้เห็นแสงอ้อนๆ เรากอบกอดหองตะวันทรุมานที่กําบัง
นานเท่าไร ที่ไม่ได้เงย เนะยขึ้นไป มองท้องปลากลางใหญ่
เพียงได้เห็นก็สุขใจ
นานเท่าไร ที่ไม่ได้เงย เนะยขึ้นไป ว่านาเว่นว่าไหม
ยิ่งคงล้านคําตอบในใจ