Telkens als de avond valt, ogen dicht en vuisten gebouwd.
Altijd als de schimmering komt, lijkt het of ik zomaar verstom.
Want ergens tussen licht en donker, zijn we diep gezonken.
Er ligt liefde op de bodem van de oceaan.
Ik kan nooit meer slapen, want ik moet het halen.
Ik moet heel diep duiken voor de zon weer ondergaat.
Het was maandag en de hemel was rond.
Niet lang voordat we opgaan in rook.
Bizar hoe ik mijn schaduwen meen.
Ik denk dat je me niet had herkend.
Want ergens tussen nu en later, gaan de uren tragen.
Ik kan niet veel langer doen alsof het niet bestaat.
Ik wil ons niet verlaten, dus we moeten praten.
Wordt het licht of donker, ik weet niet meer waar ik sta.
Straks in de schimmering, komt het beslissende moment.
En ik weet niet waarom, moeten we samen zijn.
Ik denk waar ligt het donker en licht, donker en licht, donker en...
Straks in de schimmering, komt het beslissende moment.
En ik weet niet waarom, moeten we samen zijn.
Ik denk waar ligt het donker en licht, donker en licht, donker en...
Samen zijn, ik denk waar ligt het donker en licht, donker en licht, donker en...