Δυο αγάπες την καρδιά μου έχω κλείσει,
η πατρίδα είναι μια κι η άλλη εσύ.
Δυο αγάπες που με έχετε μεθύσει,
με τις δόξας και του φόθου το κρασί.
Τώρα όμως που η πατρίδα με γυρεύει
και στον πόλεμο η πονή της με καλεί,
η αγάπη μου για κείνη περισσεύει και σ' αφήνω έχει για μένα φίλη.
Μην δακρύσεις που σ' αφήνω και στον πόλεμο θα πάω,
μη ζηλέψεις
που την Έλλη πιο πολύ την αγαπάω.
Φίλησέ με δίχως λύπη,
διώξε κάθε καρδιοκτήπη,
κάθε πόθο σου τρελό.
Πες σαν γνήσια Ελληνίδα μια και πας
για την πατρίδα με την νίκη στο καλό.
Την Ελλάδα αγαπώ αλλά και σένα,
με ένα έρωτα μεγάλο αληθινό.
Τα μάτια τα θλιμμένα,
το γαλάζιο της θυμίζουν ουρανό.
Μην παρείς πως δεν με νοιάζει που σε χάνω,
μα σαν Έλληνα στον αρκό μου κρατώ.
Κι αν για εκείνη σκοτωθώ εκεί επάνω,
πρέπει να είσαι υπερηφανή γι' αυτό.
Μη δακρύσεις
που σ' αφήνω και στον πόλεμο θα πάω,
μη ζηλέψεις
που την Έλλη πιο πολύ την αγαπάω.
Την είσα με δίχως λύπη,
διώξε κάθε καρδιοχτύπη,
κάθε πόθο σου τρελό.
Εσ' αγνήτσια Ελληνίδα,
μια και πάση για την πατρίδα,
με την νίκη στο καλό.