தவற்யனை நானும் புரிந்தேன்
கனவுகள் எண்ணில் சுமந்தேன்
சிறக்குகள் விரித்திட துடித்தேன் கண்ணா
தின்னசரி இது நடக்கிறதா
அனுதின்னம் உயிர் கணக்கிறதா
உடுப்புகள் காரணம் அடடா...தடா
ஒர் இரவின் தனிமையில் தனையில்
எண் கனவுகள் சிதைந்த நன்றியில்
கூக் குரலும் செவ்விடுவில் காதினில்
நரவேட்டை ஆற்றம் ஓடிந்தது
பானினமே தவறென்றாந்துதே
தரிச்சம் பலும் இருநில் போர்த்துது
போதுந்தே வாழ்க்கையே என்ன தோன்றது
கிதச்சிடு பெண்ணே
மலிகளை மணு தறையில் வெடித்திடு பெண்ணே
துணிந்திடு தெய்யே
உலகமைக் காலடியில்
பாடை எழுந்து இன்றே வா உன்னே வா மேலே வா நன்றே
வலிமாயின் திரு உயிர்வு தெளி நினைத்து வா
பிளி எங்கும் மூன்மேல் இல்லை
உனக்குங்கு இருந்த கமந்தா ஏஜறமான நிகழ்வு
உடுங்கிட யாரும் எதிரிள்ளை
மனம் வகை கீழே இதிர அமைத்துவர்
நீ இறாத புய asking
இந்த உணளாட்டை investigated
அப்படி போகிறீர்
அப்படி புறப்பட்டாய்
வா கார்முகில் கலையி கலைவோம்
வா வானதில் கலையி வரைவோம்
வா கிழல்கி நில்லுதிப்போம் ததிராய்வோம்
பெண்ணே, நேமேர்வு, பெண்ணே
ஐயா,
நீங்கள் சொன்னது உண்மைதான்.
பெண்களுக்கு விதைக்க வேண்டியது ஒன்றே ஒன்றுதான்,
தைரியம்.
சமிகிள
மனத்தறையில் வெடித்திடு பெண்ணே
கருவாசாதனகனே
மேவாஜிடு laid