Między nami już lepiej,
jesteśmy silni,
świadomi.
Czasem czuję spokój.
Mówię co boli,
tłumaczę gdzie kłuje i wszystko na widoku.
Na widoku.
A z wody jak klątwa rzucona w otwartą ranę.
W
odsiku wypływa mój fałszywy taniec.
Ja podtrzymuję życie, żyła krew.
Krew
się zważy dziś zbyt wiele.
Czuję stres.
Stres.
Bo nie ma takiej miłości.
Nie ma takiej miłości,
która zawsze wie i zawsze słucha.
Bo kiedyś przyjdzie deszcz, przyjdzie górza.
Między nami choroba, co pokona najtwardszych.
Bo kto nam pomoże bez mowy,
gdy cisza zapada.
Nic tak nie karmi tej naszej choroby.
Choroby.
Choroby.
Choroby.
Podtrzymuję życie, żyła krew.
Krew
się zważy dziś zbyt wiele.
Czuję stres.
Stres.
Nie ma miłości bez rany.
Nie ma takiej miłości.
Wiesz mi, poczujesz to sam.
Nie ma takiej miłości,
która zawsze wie i zawsze słucha.
Bo kiedyś przyjdzie deszcz, przyjdzie górza.