Günaydın anne.
My star boy.
Belki de bugün bilinçaltında emanedersin.
Düşünsene bir hikaye yazıyorsun ve hikayeni
paylaşamıyorsun insandan çalacak diye.
Bir gün beyninin için değil,
bir gün duyguların zaten.
Bir gün hayallerinin,
bir gün hayallerini süsleyen o adamın.
Ama bırak bu palavra da artık.
O hikayeyi anlatman gerek.
Dışarıdan göründüğün kadar karamsar bir insan değilsin sen.
Kendine gel, karala ve bu yüzden...
Kendimden vazgeçtim artık gökyüzü neden karanlık?
Bana bir ışık ver tanrım yolumu bulamıyorum.
Gökyüzüm mavi oluyor,
diftirim kana bürünür ama sen ara dönünü.
Geceme zehir oluyor.
Kendimden vazgeçtim artık gökyüzü neden karanlık?
Bana bir ışık ver tanrım yolumu bulamıyorum.
Gökyüzüm mavi oluyor,
diftirim kana bürünür ama sen ara dönünü.
Geceme zehir oluyor.
Bırıkıyor annem beni,
küçük yaşta ölmem dedim.
Bana göster atmosferi,
bu tanrının cehennemi.
Bırıkıyor babam beni,
bir yolumu göstermedin.
Çocukken de istenmedim,
bu yüzden...
Bu ne dostum?
Senle ben belki de tanrının dünyayı attığı en büyük maalesefizdir ha.
Buna ne dersin?
Ağlamaktansa...
Gitmek gerekir.
Neden karanlık?
Bana bir ışık ver tanrım yolumu bulamıyorum.
Gökyüzüm mavi oluyor,
diftirim kana bürünür ama sen ara dönünü.
Geceme zehir oluyor.
Kendimden vazgeçtim artık gökyüzü neden karanlık?
Bana bir ışık ver tanrım yolumu bulamıyorum.
Gökyüzüm mavi oluyor,
diftirim kana bürünür ama sen ara dönünü.
Geceme zehir oluyor.