Kalla vindar struk inn i villan,
men det gjer kje,
det gjer kje det grann.
Og reng tunga dropar til naser finn fram,
men det gjer kje,
det gjer kje det grann.
For lina la trippa sjø kjeik og så bli,
men sine tusen sång har om sommer sjø stryk og förbi.
Og Ørna den ligger på vinden med hågasten uten som stål og som jarn.
Men hon dø i berre gider av som djuk,
for der passar hon sine små barn.
Hun ligger der og ser ut på havet og tænker mot
kjærleikast og rammer og frådan det sjø ingenting.
Didili didili didili didili didili didili.
Og du må ikkje sova, for nattet er ny.
Det blir ondsok dans etter morgogry.
Nei, du må ikkje sova når solen den renn.
Då skal ma helske hverare og dansa før den.
Og grase du blømmer i overmot,
ja det kryp over stein og mot fjell.
Ja våren er krona med seier og livet er aldri så liv som i kvell.
Så når alle ting bugnar av jord så av liv
er det rart at de lær når i dansen en svin.
Didili didili didili didili didili.
Og du må ikkje sova, for nattet er ny.
Det blir ondsok dans etter morgogry.
Nei, du må ikkje sova når solen den renn.
Då skal ma helske hverare og dansa før den.
Nei, du må ikkje sova, for nattet er ny.
Det blir ondsok dans etter morgogry.
Nei, du må ikkje sova når solen den renn.
Då skal ma helske hverare og dansa før den.
Me skal helske hverare og dansa før den.