Μες στο ξημέρωμα που αντιφεγγίζει
σκίες που χάνονται και ξαγρυπνώ
γίνεσαι έρωτας που σε ριανίζει,
σβήνεις αθάνατος και σ' αγαπώ
Λόγια που ακούγονται σ' ένα μου ξόρκι,
σαν το ρολόι του κόσμου με φτυπά
την απογίνανε οι δικοί σου όρκοι μακριά το πέλαγο λυσσόμανα.
Λόγια που φύγαν έτσι όπως ήρθαν,
τι να τις κάνω πια τις πρόσμονες
σαν απλησίαστες οι αγάπες φύγαν,
σαν μισογέλαστες μείναν χαρές
Λόγια που ακούγονται σ' ένα μου ξόρκι,
σαν το ρολόι του κόσμου με φτυπά
την απογίνανε οι δικοί σου όρκοι μακριά το πέλαγο λυσσόμανα.
Λόγια που ακούγονται σ' ένα μου ξόρκι,
σαν το ρολόι του κόσμου με φτυπά την απογίνανε
οι δικοί σου όρκοι μακριά το πέλαγο λυσσόμανα.
Λόγια που ακούγονται σ' ένα μου ξόρκι,
σαν το ρολόι του κόσμου με φτυπά την απογίνανε
οι δικοί σου όρκοι μακριά το πέλαγο λυσσόμανα.