Μέρα που βραδιάζει,
νύχτα που ξυπνά
ποιος θεός προστάζει, ποιος στη μοίρα κυβερνά.
Άνεμος είναι και μη κλαις,
σε λίγο θα κοπάσει,
θα έρθει στιγμή να κουραστεί,
κάπου θα ξαποστάσει.
Άνεμος είναι κι αν δεν θες,
τη μόρτα να περάσει,
δώσ' τους το χέρι το κλείδι
και θα σε προσπεράσει.
Άνεμος είναι και μη κλαις.
Και το πλοίο φεύγει,
χάνεται μακριά,
γύρω μου αχνοφέγγι κι άνεμο σφίσα.
Μέρα που βραδιάζει,
νύχτα που ξυπνά ποιος θεός προστάζει,
ποιος στη μοίρα κυβερνά.
Άνεμος είναι και μη κλαις, σε λίγο θα κοπάσει,
θα έρθει στιγμή να κουραστεί,
κάπου θα ξαποστάσει.
Άνεμος είναι κι αν δεν θες, τη μόρτα να περάσει,
δώσ' τους το χέρι το κλείδι κι αυτός θα σ' αγκαλιάσει.
Άνεμος είναι και μη κλαις.
Πέταξαν οι ώρες και μας προσκαλούν,
ξεχασμένες χώρες μέσα μας ξυπνούν.
Μέρα που βραδιάζει,
νύχτα που ξυπνά ποιος θεός προστάζει,
ποιος στη μοίρα κυβερνά.
Άνεμος είναι και μη κλαις, σε λίγο θα κοπάσει,
θα έρθει στιγμή να κουραστεί,
κάπου θα ξαποστάσει.
Άνεμος είναι κι αν δεν θες, τη μόρτα να περάσει,
δώσ' τους το χέρι το κλείδι κι αυτός θα σ' αγκαλιάσει.
Άνεμος είναι και μη κλαις.