Θα ρω πως ήταν χθες,
θα ρω πως ήταν χθες,
που παίζαμε σπιτάκια,
που πετάγαμε μπαλόνια,
σχολειό δημοτικό,
κοπάνα και κρυφτό,
κούρεμα γλόμπος και κοντά τα παντελόνια.
Θα ρω πως ήταν χθες,
θα ρω πως ήταν χθες,
που λέγαμε τα κάλαντα και τρέχαμε στα χιόνια,
κρυμμένο το γλυκό,
ο νους μας το κακό
και ούτε κατάλαβα πως πέρασαν τα χρόνια.
Ακόμα σαν να ακούω τη μαμά μου,
να'ρθεις νωρίς, μην πας μακριά και να προσέχεις,
έτσω απ' την πόρτα τώρα γράφει το όνομά μου
και στο ταυλό του αμαξιού μπαμπά μην τρέχεις,
θα ρω πως ήταν χθες,
θα ρω πως ήταν χθες.
Θα ρω πως ήταν χθες,
θα ρω πως ήταν χθες,
που βγαίναμε τις νύχτες και ρημάζαμε τα φρούτα,
στα χέρια γράτζουνιές,
στα πόδια μελανιές
και όταν αργούσα μου τις βρέχα με τη σκούπα.
Θα ρω πως ήταν χθες,
θα ρω πως ήταν χθες,
που μάθαινα ποδήλατο,
που κράταγα σφεντόνα.
Αγάπες παιδικές,
στις πέρα γειτονιές
και ένα σημάδι στο κεφάλι από κοτρώνα.
Ακόμα σαν να ακούω τη μαμά μου,
να ρθεις νωρίς, μην πας μακριά
και να προσέχεις.
Έτσω απ' την πόρτα τώρα γράφει το όνομά μου
και στο ταυλό του αμαξιού μπαμπά μην τρέχεις.
Θα ρω πως ήταν χθες,
θα ρω πως ήταν χθες.