Ieder zijn behoeftes, duisteren verlangens.
Ieder zijn oordriften, probeer te begrijpen.
Ieder zijn verslavingen,
ieder zijn een kopingstijl.
Ieder zijn in der palen,
op weg naar de eeuwigheid.
Ieder zijn oorzaken en zijn consequenties.
Ieder de noodzaak te voelen dat hem gewenst is.
Je moet doen wat je moet doen.
Ieder zijn een uitleg,
waarom doe je wat je doet?
Wie weet het nog echt.
We spliffen, we slikken, drinken en voorrapen.
De weg kwetst,
debrie,
dat proeft dan het kraantjeswater.
We oorzaken, baardpijn, rugklachten, we klagen.
En alleen naar de symptomen, we psychosomalen.
Meer op onszelf dan ons leven is,
missen de gemeenschap.
Omgaan met verlees,
niks,
raken we ooit echt kwijt.
Alles komt weer goed,
is terecht dat je daar niet in trekt.
Ik begrijp dat je er soms niets meer van snapt.
Graven in de schemerszoon, elk zijn blinde flik.
Zoeken naar de kleine kantjes,
hoe goed ken je jezelf echt?
Missen delen van onszelf, zijn ze vergoed kwijt?
Dus we vullen de leegtes,
draaien door,
we middenlijven.
We zoeken hulp,
we doktergoogelen,
we nieuwe reizen.
We beteren,
we sporten meer,
werken nog wat harder.
We fratsen, flirten, we zoeken geheime passages.
Het leven moet geleefd worden,
meer als een bagage.
We mediteren vast, we voeten in de grondaarde.
We leven memento mori, als beproefde bejaarden.
Overwinteren we genen, schakelen we DNA.
Overwinnen we successen,
we praten,
we blaas kaken.
We worden gerietsel in de struiken,
we bang,
we angst hazen.
Hoe het andere geslacht sluit,
is ze normaal,
we waren,
we zijn die patronen.
We zijn die levensfase,
ieder zijn plotwiste,
ieder zijn verhaal.
Voorbij,
alles gaat voorbij.
Alles,
alles,
alles gaat voorbij.
Voorbij,
alles gaat voorbij.
Alles,
alles,
alles gaat voorbij.