Τα λόγια που είπαμε
ήταν μαχαίρια πάλι
που όλη νύχτα σπρώχναμε
με μίσος στις πληγές.
Σου φώναξα κοίτα με,
μη σκύβεις το κεφάλι κι εσύ μου είπες χτύπα όσο θες
κι εσύ μου είπες χτύπα.
Τα λόγια που είπαμε
ήταν λόγια ξένων που βρήκαν το λιμάνι τους
στο γύρισμο κλειστό
εκεί που είχαν κάποτε
το θησαυρό κρυμμένο
και πιάστηκαν σαν τέλειο το ιστό,
πιασμένοι στον ιστό.
Θέλω να βγω,
να μην κοιτάξω πίσω
κι όταν γυρίσω να αρχίσεις πια χαθεί,
να μη είσαι εδώ
και δίχως να μιλήσω αυτός ο κόμπος
να λυθεί.
Τα λόγια που είπαμε
ήταν σταυρός κι αγκάθι τα χρόνια που έγιναν θηλιά και ψάχνουν αφορμή.
Σε τράβηξα φίλα με,
δώσ' μου ένα λόγο ακόμα,
μα εσύ δεν είχες ούτε μια στιγμή.
Δεν είχες μια στιγμή.
Θέλω να βγω,
να μην κοιτάξω πίσω
κι όταν γυρίσω
να αρχίσεις πια χαθεί.
Θέλω να βγω,
μακριά από εδώ να ζήσω
κι ό,τι μας καίει,
να καεί.
Αχ, αχ, αχ...
Θέλω να βγω,
να μην κοιτάξω πίσω
κι όταν γυρίσω,
να έχεις πια χαθεί
Θέλω να βγω,
μακριά από εδώ να ζήσω
κι ό,τι μας καίει,
να καεί
Θέλω να βγω,
να μην κοιτάξω πίσω
κι όταν γυρίσω,
να έχεις πια χαθεί
Να μη σε δω
και δίχως να μιλήσω,
αυτός ο κόμπος να λυθεί