Μου αρέσουν οι βραγμένοι δρόμοι,
τα φώτα της πόλης,
τα σκοτεινά αρώματα,
οι παλιές σκάλες του σπιτιών,
οι αιώνιοι έρωτες,
τα λαμπερά βλέμματα,
οι ασπρόμαυρες ταινίες.
Τα φθαρμένα βελούδα,
τα μισά μου κραγιό,
οι χαμένες βαλίτσες,
σε ομίχλες σταθμό,
σε μια φύσα ρετρό,
με φιλούσες κι εγώ,
είχα κλείσει τα μάτια και χάθηκα σ' αυτό.
Το παθιασμένο φιλί,
ξεπλένει τώρα η βροχή,
δε με νοιάζει αν φοβήθηκες,
μετά νιώσες ή είχες ποιή.
Σε μια άλλη εποχή,
θα ήταν η αρχή,
στα φιλιά που σκοτώνουν ενός λεπτού σιγή.
Έκλαψα γυρνώντας,
όλα άλλαζαν σκληρά,
με ματωμένα ξηράφια ο αέρας χτυπά,
κάνει κρύο,
όλα τέλειωσαν πια.
Τα μισό, τα φθαρμένα βελούδα,
τα μισά μου κραγιό,
τις σκισμένες σελίδες
και το φως των κεριών,
τις θλιμμένες κοπέλες με τσιγάρο ή ποτό,
που πια μόνες χορεύουν
ένα βάλς για δυο.
Μα αν θες να με σώσεις,
να'ρθεις να μ' αποτελειώσεις,
θύλισέ με ποθώ να πεθάνω,
γλυτώσέ με απ' αυτό το χορό.
Να,
να,
να,
να,
να,
να,
να,
να,
να,
να,
να,
να,
να,
να,
να,
να,
να,
να.
Σε μια άλλη εποχή, θα ήταν η αρχή,
στα φιλιά που σκοτωνούν ενός λεπτού σιγή.