Πλέον δεν θυμάμαι τίποτα από παλιά, τότε που λέγες πως θα, θα με δω για σένα.
Τίποτα δεν έμεινε κι εγώ πολύ απλά, σβήνω μέμα τη φωτιά που κυλάει για σένα.
Ό,τι και να γίνει, πάντα θα είσαι εσύ, η φωτιά μου εκείνη που με καίει πολύ.
Και πως να σε σβήσω, πως να ζήσω εγώ, πως να σ' αντικρίσω κι όρθια να σταθώ.
Ξέραμε κι οι δυο πως θα γονεσεί, αυτή η σχέση στο χαπί.
Μπορεί στην τέλη κι εκεί να είναι λάθος, γι' αυτό φύγε πρώτα εσύ.
Περνάγαν οι μήνες και σημάδια πουθένα, σαν να ζούσα ένιωθα μέσα σε ένα ψέμα.
Πάντα ήθελες εσύ να είσαι πιο καλά, μόνος να περνάς καλά, τίποτα για μένα.
Ό,τι και να γίνει, πάντα θα είσαι εσύ, η φωτιά μου εκείνη που με καίει πολύ.
Και πως να σε σβήσω, πως να ζήσω εγώ, πως να σ' αντικρίσω κι όρθια να σταθώ.
Το ξέραμε κι οι δυο πως τα πονεσεί, αυτή η σχέση στο χαπί.
Μπορεί στην τέλη κι εκεί να είναι λάθος, γι' αυτό φύγε πρώτα εσύ.
Το ξέραμε κι οι δυο, δεν ήταν σωστό,
μα είναι το λάθος που κάνε το πάθος δυνατό.
Κι αν μοιάζει αμπεινά το δεν ξέρω πια τι να σου πω,
αν έχεις τρόπο το χρόνο πίσω γυρνά το.
Το ξέραμε κι οι δυο πως τα πονεσεί, αυτή η σχέση στο χαπί.
Μπορεί στην τέλη κι εκεί να είναι λάθος, γι' αυτό φύγε πρώτα εσύ.
Μπορεί στην τέλη κι εκεί να είναι λάθος, γι' αυτό φύγε πρώτα εσύ.
Το ξέραμε κι οι δυο πως τα πονεσεί, αυτή η σχέση στο χαπί.
Μπορεί στην τέλη κι εκεί να είναι λάθος, γι' αυτό φύγε πρώτα εσύ.
Υπότιτλοι AUTHORWAVE