Σύμψαχτές κι όλα ήταν ίδια κι όλα ήταν μαύρα
Κοιτάνε και ψάχνουν σημάδια,
είσαι στα αλήθεια εσύ
Ρωτάνε πολύ κι η φωνή τους μακάβρια,
κεφάλια γεμάτα
Στόμα τα άδεια, πάμε από την αρχή
Σαν να μην πέρασε ούτε στιγμή
Εγώ είμαι αυτή που λέγατε άφωνη με μια φωνή
Που όταν ακούσατε λέει πηγήνηκατε όλη μου γη
Τι δηλαδή, νομίζατε δεν θα θυμόμουν την προσβολή
Νομίζατε όλο το hate θα με στέλνε σπίτι κλαμμένο μου νυ
Δεν γίνεται αυτό,
απλά επειδή κουράστηκα πάρα πολύ
Μόχθησα, πείνασα, ξανά προετοίμασα κάθε σκηνή
Έγραψα, έσβησα κι όταν δοκίμασα επιτυχή
Η άνοιξη,
η όρεξη είναι πιο πολύ,
σηκώνω κεφάλι εγώ
Βράχια κατεβάζουν αυτοί, μόνη μου πάλι εγώ
Πίπες, γκλίψηματα αυτή, πόλη μαζί
Κλείστα τα στόματα, κλείστα τα όματα
Μιλάνε αυτομάτα και μοιάζουν με πτώματα
Ακόμα τα σώματα είναι στον πάγκο σε λίγο,
στα χώματα βλέπουν το πάτομα
Φαίνουνε στρώματα,
δείχνουν άτομα,
μα είναι αγέλι,
δεν είναι καν μέλι
Και θέλουν το μέλι, σαν μέλι, σαν έχω γεντρίνετή
Πόσο να αντέξω ακόμα, πόσο κλειστώνε το στόμα
Πόσα λόγια να μην πω, πόσο να συνβιβαστώ
Πες μου πόσο αντέχεις,
να έχουνε και να μην έχεις
Πόσο θέλεις να σου πω, πόσο είναι αρκετό
Πόσο κόσμιζε το σάλιο,
ανάγκη μας που παίρνει μετάλλειο
Πόσο κάνει η σιωπή, πόσο είναι αρκετή
Πόσο είναι υπερβολές, πόσο σιωπή λάθος να κλαις
Κοιμήθηκα σήμερα, μα ξύπνησα πάλι στο φεσ
Ξύπνησα χτες, και οι άλλοι ακόμα κοιμούνται
Όλα καλά προσποιούνται,
τα λάθη τους καν δεν θυμούνται
Βαθιά μες στο Matrix το ζούνε,
παίζουν τη φλωμίγα όταν ψηφίζουν
Και όταν πληρώνουν με τα κλαψουρίζουν,
αμέρινα δίθες φυρίζουν Μιλάνε,
τα αυτιά μου βουίζουν
Ξύπνησα χτες,
πάμε ξανά τις συστάσεις,
στόματα κάνουν στις σπάσεις Άνω και κάτω γνάθος κρατούν αποστάσεις,
πού να με πιάσεις
Λυρικές χάμψεις,
βιαστικές νάρθις,
νάρτικες βάφεις,
εστάρτικες λάμψεις,
ποτέ δεν θα πάψεις Μαύρα θα βάψεις,
φενθίσεις επάλιξες
Ξύπνησα χτες με δύο αγόρια στο πλάι,
συχνά όμως το άκπος με ταΐμα πάλι Το πάθος νικάει,
δεν σε χαλάει
Ξύπνησα χτες με φθήνες μεγάλες στην πλάτη,
με θέλουν πάλι σαν κάτι,
με βλέπουν πάλι σαν σχάρτι Ελλάδα
σύγχρονη σπάρτη και άδατος είχα με αψαχνή
Πόσο να διέξω ακόμα,
πόσο κλειστώνει το στόμα Πόσα λόγια να μη πω,
πόσο να συντυμπαστώ
Πες μου πόσο αντέχεις,
να έχουνε και να μην έχεις
Πόσο θέλεις να σου πω, πόσο είναι αρκετό
Πόσο κοστίζει το σάλιο,
ανάγκη μας που παίρνει μετάλλιο
Πόσο κάνει η σιωπή, πόσο είναι αρκετή
Πόσο είναι υπερβολές, πόσο σιωπή λάθμα κλαις
Κοιμήθηκα σήμερα, μα ξύπνησα πάλι στο φεσ