Μακριά απ' του κάστρου τη σκιά,
στρέφει τα νότα στο λιμάνι
κρύβει θαμένα μυστικά κι όλο του κεφάλιού της κάνει
η πόλη αυτή που με πεδεύει
η πόλη αυτή που με περδεύει
Πριν δεκα χρόνια ήρθα εδώ με μια βαλίτσα αριθμούς και σημειώσεις
τρέκα μια τρύπα να κρυφτώ
μα τα τρελό στιχάκια μου δε χώρεσαν στις έξι σώσεις
και πά να βγω να τραγουδήσω
στη πόλη αυτή που με μαγεύει
Κι όταν σχολούσε η πελατεία
που γοσκυτούσα το φεγγάρι
σαν αγαλμά μες στην πλατεία εγώ το πέμπτο της λιοντάρι
εγώ το πέμπτο της λιοντάρι
Εδώ στο χείλος των τριάντα
τι αριθμός θε μου κι αυτός
τίποτα δε κρατά για πάντα γνεφή ο άλλος μου εαυτός
στην πόλη αυτή που με πεδεύει
στην πόλη αυτή που με μπεραδεύει
Τώρα οι φίλοι έχουν σκορπίσει
και σαν τα γρήμοι κρύβομαι βαθιά μες στη φωλιά μου
Εδώ κανείς δε με γνωρίζει
κι αν μάθαν το επώνυμο ξεχάσαν το όνομά μου
στην πόλη αυτή
που με μαγεύει
Κι όταν τελειώνει η συναυλία το μάτι κλείνω στο φεγγάρι
σαν αγαλμά μες στην πλατεία εγώ το πέμπτο της λιοντάρι
εγώ το πέμπτο της λιοντάρι
Κι όταν τελειώνει η συναυλία
το μάτι κλείνω στο φεγγάρι
σαν αγαλμά μες στην πλατεία εγώ το πέμπτο της λιοντάρι
εγώ το πέμπτο της λιοντάρι