Μες στην θλίψη μου,
την ατέλειωτη παρέσθηση μου,
τις φιχτές μου στιγμές, το τηλέφωνο χτυπά
κι εκείνη με ρωτά, τι κάνεις, μια χαρά.
Κι έτσι μπλεχτικά,
μες στα λόγια της αφήλακι μου,
στη γλυκιά της μορφή, όλα γίναν ξαφνικά,
σε μένα πως γυρνά, δεν πιστεύω, μ' αγαπά.
Μαζί θα ζήσουμε,
δεν θα χωρίσουμε,
και τα παλιά μας θα συνεχίσουμε,
τι κι αν δακρύσαμε,
όλα σβήσαν,
μη φοβάσαι, μη σε νοιάζει, μη.
Μαζί θα ζήσουμε,
δεν θα χωρίσουμε,
και τα παλιά μας θα συνεχίσουμε,
τι κι αν δακρύσαμε,
όλα σβήσαν,
μη φοβάσαι, μη σε νοιάζει, μη σε νοιάζει.
Νιώθω έντονα συναισθήματα να με τυλιγούν,
η μορφή σου γυρνά,
το μυαλό μου διαπέρνει και αισθάνομαι ξανά μια αγάπη που πονά.
Είσαι κλάι μου και ένα λόγο βρήκα για να ζήσω και για σένα τρελός,
ήσουν πάντα η αφορμή να νιώθω τη ζωή και στα μάτια σου το φως.
Μαζί θα ζήσουμε,
δεν θα χωρίσουμε,
και τα παλιά μας θα συνεχίσουμε,
τι κι αν δακρύσαμε,
όλα σβήσαν,
μη φοβάσαι,
μη σε νοιάζει,
μη.
Μαζί θα ζήσουμε,
δεν θα χωρίσουμε,
και τα παλιά μας θα συνεχίσουμε,
τι κι αν δακρύσαμε,
όλα σβήσαν,
μη φοβάσαι,
μη σε νοιάζει,
μη σε νοιάζει.
Μαζί θα ζήσουμε,
δεν θα χωρίσουμε,
και τα παλιά μας θα συνεχίσουμε,
τι κι αν δακρύσαμε,
όλα σβήσαν,
μη φοβάσαι,
μη σε νοιάζει,
μη.
Μαζί θα ζήσουμε,
δεν θα χωρίσουμε,
και τα παλιά μας θα συνεχίσουμε,
τι κι αν δακρύσαμε,
όλα σβήσαν,
μη φοβάσαι,
μη σε νοιάζει,
μη σε νοιάζει.