Ξημερώνει, μα την νύχτα
εγώ πάλι δεν κοιμηθητά
Τι σκεφτόμουν, φανταζόμουν
ότι φεύγει και φοβήθηκα
Το μυαλό μου,
το όνειρό μου, κάθε βράδυ αυτή το μονοπωλί
Το ρολόι μου,
σαν κοιτάζω,
θα φωνάζω γιατί μα γιατί αργή
Το κορίτσι εκείνο που αγαπώ και σβήνω,
σαν το βλέπω απέτσαντο σπίτι μου
Κάθε μέρα περνάει και όταν με καιρετάει,
πειροτεχνή μασκάρι
Για κοινό,
για κοινό,
το κορίτσι εκείνο που αγαπώ και σβήνω,
σαν το βλέπω απέτσαντο σπίτι μου
Κάθε μέρα περνάει,
μα σαν μου χαμογελάει,
κρυά να σα κολλάει,
για κοινό,
για κοινό
Ήρθε η ώρα να μιλήσω και να μάθει πως αισθάνομαι
Στην καρδιά μου θα διαβάσει πως χωρίς εκείνη κάνομαι
Δεν αντέχω να μου λέει μια καλημέρα δεν μου αρκεί
Το ρολόι το κοιτάζω και πονάζω γιατί μα γιατί αργεί
Το κορίτσι εκείνο που αγαπώ και σβήνω,
σαν το βλέπω απέτσαντο σπίτι μου
Κάθε μέρα περνάει και όταν με καιρετάει,
πειροτεχνή μασκάρι
Για κοινό, για κοινό
Το κορίτσι εκείνο που αγαπώ και σβήνω,
σαν το βλέπω απέτσαντο σπίτι μου
Κάθε μέρα περνάει,
μα σαν μου χαμογελάει,
κρυά να σα κολλάει,
για κοινό,
για κοινό
Στα στρατιά νόμια εκεί,
στο Θεό μια προσευχή,
να μου πει πως θέλει να είμαστε μαζί
Το κορίτσι εκείνο πια,
μου έχει αλλάξει τη ζωή
Ξημερώνει, μα τη νύχτα,
πάλι εγώ δεν έχω κοιμηθεί
Το ρολόι μου,
το κοιτάζω,
και φωνάζω γιατί μα γιατί αργεί
Το κορίτσι εκείνο που αγαπώ και σβήνω,
σαν το βλέπω απέτσαντο σπίτι μου
Κάθε μέρα περνάει,
κι όταν με καιρετάει,
πυροτεχνή μασκάρι
Για κοινό,
για κοινό,
το κορίτσι εκείνο που αγαπώ και σβήνω,
σαν το βλέπω απέτσαντο σπίτι μου
Κάθε μέρα περνάει,
μα σαν μου χαμογελάει,
κρυά να σα κολλάει,
για κοινό