Τώρα που τα σύννεφα σκόρπισαν πια θέλεις να γυρίσω,
μα είμαι ήδη μακριά.
Στο ταξιδιρόδα που κυλά,
δεν θέλω στα ίδια το μυαλό μου να κολλά.
Κι αν για μας τελειώνει μια εποχή,
δεν λυπάμαι κάτι καινούργιο θα'ρθεί.
Κι ούτε φοβάμαι αν μια αγάπη χαθεί,
γιατί η αγάπη υπάρχει μέσα στο καθετί.
Μέσα στο χρόνο το αγνωστό,
μια νύχτα που άμπου στο μυρίζει.
Κι ούτε φοβάμαι αν μια αγάπη χαθεί,
γιατί η αγάπη υπάρχει μέσα στο καθετί.
Μέσα στο χρόνο το αγνωστό,
μια νύχτα που άμπου στο μυρίζει.
Τώρα που τα σύννεφα σκορπίσαν πια,
βλέπω σπέρα,
στον οριζόντα μακριά.
Κάτι στον αέρα μια αναλαμπή,
λέει πως η άνοιξη επιτέλους θα μπει.
Κάτι που ίσως μοιάζει όνειρο αφιαστό,
εγώ απ'το αφιαστό μπορώ να πιαστώ.
Και δεν φοβάμαι αν μια αγάπη χαθεί,
γιατί η αγάπη υπάρχει μέσα στο καθετί.
Μέσα στο χρόνο το αγνωστό,
σαν νύχτα που άμπου στο μυρίζει.
Και δεν φοβάμαι αν μια αγάπη χαθεί,
γιατί η αγάπη υπάρχει μέσα στο καθετί.
Μέσα στο χρόνο το αγνωστό,
σαν νύχτα που άμπου στο μυρίζει.
Και η θάλασσα γυαλίζει,
σαν πόλη που φωτίζει.
Στου τρόμου τη στροφή,
η αγάπη υπάρχει μέσα στο καθετί.
Ναι, η αγάπη υπάρχει μέσα στο καθετί.
Στο καθετί.