Ένα μικρό χρυσό ψάρο
στη γυαλά στο καθιστικό
κάθε πρωί το ρωτάω πως πάμε
μου λέει ποιος είσαι εσύ δεν σε θυμάμαι
κάθε που βρίσκομαι σε πανικό
με κοιτάζει με το στόμα ανοιχτό
με ένα ύφος εκπληκτό αναρωτιέται ακόμη πως πρέθηκε εδώ
ο ουρανός
στο κεφάλι μου πέφτει για το χρυσό ψάρο μου περαφρέχει
κάμια φορά όταν κοιτάζω στον καθρεφτή
γιο-ο-ο-ο-ο βλέπω ένα μικρό χρυσό ψάρο
γιο-ο-ο-ο-ο
βλέπω ένα μικρό χρυσό ψάρο
βγαίνω στο δρόμο στο μέτρο
χιλιάδες πρόσωπα μετρώ
σε καταστολεί σε αφάσια
κανείς δεν δίνει σε κανένα σημασία
πιάνω ένα φύλλο το ρωτάω τι φάση
μοιάζει κι εκείνος να με έχει ξεχάσει
και με κοιτάζει πίσω με θυμό τι ψάχνεις τώρα κι εσύ αϊ χάσου από δω
ο ουρανός στα κεφάλια μας πέφτει για τα χρυσό ψάρα μου περαφρέχει
φοβάμαι να
κοιτάξω στον καθρέφτη γιο-ο-ο-ο-ο μήπως δω ένα
χρυσό ψάρο γιο-ο-ο-ο-ο μήπως δω ένα χρυσό ψάρο
ένα μικρό χρυσό ψάρο
στη γυαλά στο καθιστικό
τώρα πολλά στραβά μου πάνε
μου μάθε μήπως να μη θυμάμαι
μοιραζόμαστε μια καβουροπάτη
το χρυσό ψάρο μου κλείνει το μάτι
ίσως να γίνομαι κι εγώ ένα μικρό πουτο χρυσό ψάρο
εγώ του παίζω τα ίδια τραγούδια αυτό τα ακούει όλα σαν καινούρια
ώσπου κοιμόμαστε μαζί σαν αγγελούδια
γιο-ο-ο-ο-ο είμαι ένα μικρό χρυσό ψάρο
γιο-ο-ο-ο-ο
έχω γίνει ένα χρυσό ψάρο