Przepraszam,
że przeszkadzam,
ale chciałem tylko powiedzieć,
że teraz będzie piosenka o przyrodzie.
I tak nam było dobrze,
kochany,
wśród złotych liści wiatru i gwiazd.
Gdy wiatr kasztany otrząsał gradem,
szepnąłeś nagle,
zniżając głos.
Odjeżdżam dzisiaj, lecz tam,
gdzie jadę,
zabiorę z sobą tę złotą noc.
Kochany,
kochany,
lecą z drzewa jak dawniej kasztany.
Wprost pod stopy par roześmianych,
jak rudy lecą grad.
Noc, gdy w
alejce
rudy kasztan ci dała mi serce,
a tyś rzekł mi trzy słowa,
nic więcej,
że kochasz mnie i wiatr.
Już trzecia jesień,
park nasz wyzłaca,
kasztany lecą z drzew
trzeci raz,
a twoja miłość do mnie nie wraca,
choć tyle błyszcze liści i gwiazd.
I tylko
złoty kasztan mi został,
mały talizman
szczęśliwych dni.
I ta jesienna piosenka prosta,
którą wiatr może zaniesieć.
I kochany,
kochany,
lecą z drzewa jak dawniej kasztany.
Wprost pod stopy par roześmianych,
jak rudy lecą grad.
Noc,
gdy w alejce rudy kasztan ci dała mi serce,
a tyś rzekł mi trzy słowa,
nic więcej,
że kochasz mnie i wiatr.
Jak w noc,
gdy w
alejce rudy kasztan ci dała mi serce,
a tyś rzekł mi trzy słowa,
nic więcej,
że kochasz mnie i wiatr.