Ik lig op mijn rug in het gras en aan schouw de maan
Ik vraag haar of zij misschien weet waarom wij bestaan
Waarom we worden geboren en straks weer gaan
Maar ze zwijgt
en kijkt me lachend aan
Laat me zien waar ik voor leef Laat me voelen wat ik geef
Dat alles niet voor niets is
Dat alles niet voor niets is geweest
Je kunt je eigen regels maken en bepalen,
daarin ben je vrij
Het spel begint en dat het eindig is gegeven,
maar dan blijft het bij
Er is geen schuld,
maar elke stap heeft consequenties voor iedereen
En toch speel je dit spel alleen
Oh,
ik kan me niet bevatten waarom ik hier ben Zoeken,
stellen,
de antwoorden,
bevraagd,
in iemand bekend Oh,
ik wil dit spel maar spelen,
maar hoe
moet dat als ik niet weet wat het doel is?
Moet ik dan niet geloven dat het zo zijn reden heeft?
Dat geen mens mij kan vertellen waarom ik dit leven leef?
En dat alles hier dus neerkomt op
vertrouwen en dat ik niet dat gevoel mis?
Laat me zien
waar ik voor leef Laat me
voelen
wat ik geef
Eén moment,
zodat ik weet
Dat alles niet voor niets is
Dat alles niet voor niets is geweest