Soms raak ik verdwaald ergens in de tijd
Ben ik de algehele zin van het leven even kwijt
En juist met al die mensen hier om mij heen
Voel ik me dan alleen, nog maar meer alleen
Maar dan hoor ik de muziek en die tielt me op
Ze overstemt alle klanken van de twijfels in hun ko
En ik weet dat wat er moet gebeuren zal Als ik stuivel of ik val,
dat ik zo weer sta
Want ik ben altijd mijn zin
Rijken niet,
waarom moest dit toch gebeuren?
Was zijn vrouw niet veel te jong?
Dan herinnert hij het liedje dat zij voor hun meisje zong
En allebei drijven zij even bij hun tranen weg
Op de klanken die zij kent
Het brengt de mensen samen en het spreekt alle talen
Het geeft ons motivatie als we bang zijn om te falen
Het laat ons afdwalen als onze gedachten ze razen Maar
in een andere fase brengt het ons juist in het stazen
Nu is het tijd om chill te zijn en nu is het tijd om los te gaan
Muziek helpt mij om stil te zijn en muziek helpt mij weer op te start
Dus als ik in de put zit, maak ik mij niet druk
Ik weet dat ik zal ook proberen,
want ik ben altijd mijn zin
Laat gewoon die handen in de lucht,
houd je deze voet En stamp die poten op de vloer,
houd je deze voet Zet me bestand op nul,
niks moet,
alles mag Duwen met die handen,
want het dak gaat eraf