Γραφώ το δίσκο μου γυρνώντας
Βρίσουνε όσοι φοράνε μαύρα
Περιμένουν τα παιδιά να βγουν από όσα αισθάνονται
Αυτοί είναι εγώ κι εγώ αυτοί σε όλα μοιάζουμε
Όταν κλείνω τα μάτια και ταξιδεύω
Γυρίζουμε σελίδα και το πάμε έργο
Εκατοδεκά παλμοί, καλοκαίρινη βροχή
Σου είπα θα τυπέσω αλλά το πήρα σε ρί
Γράψ' ένα κομμάτι για να έχεις να ακούς κι εσύ
Όταν μια μέρα θα πέσω μια και καλή
Τα όνειρά μου είναι σύννεφα που φας με τον αέρα
Φεύγουνε και γυρνάνε μέρα-πάρα-μέρα
Τέσσερις του μήνα δεν το καταλάβα καν
Βρισκόμαι σε ένα σπίτι που όλα γυρνάνε
Απ' το κόσμο που δεν σκέφτομαι τι κάνω και που φάω
Τα φιόνα ξέχασout και μάλι κάτω θα κυλάω
Κοιτάω τον ourano, μονώ τα στέρη μου μετράω
Δεν άφηνω σημά διά, στον δρόμο που ακολουθάω
Απ' το κόσμο που δεν σκέφτομαι τι κάνω και που φάω
Τα φιόνα ξέχασout και μάλι κάτω θα κυλάω
Κοιτάω τον ourano, μονώ τα στέρη μου μετράω
Δεν άφηνω σημά διά, στον δρόμο που ακολουθάω
Ξέρω καλά που πάμε και δεν καταντάμε σαν εσένα
Πιάσα όμοιρο την πένα και γαμά με σένα
Πες τι σου θύμισα να μου σερβίρεις το πιο όμορφο ψέμα
Απόψε κύλησα στο θέμα και το ζω για μένα
Ό,τι προσπάθησες να πεις το πάντα μάτια
Δεν πέρασε η ζωή από μπροστά σε μια βδομάδα
Νομίζω πως τρελαίνομαι μα δεν έχω ανάγκη αυτά τα χάπια
Όλοι μαύρα με σαν νεκτά και εγώ με μαύρα φράγκα
Δεν πήρανε γραμμή θα ζω για πάντα
Δεν θέλω να σου μείνει και δεν γράφω αυτό το γράμμα
Ό,τι μου συμβαίνει είμαι εγώ χωρίς το κάρμα
Είμαι το υπερφυσικό που ζεις χωρίς το θαύμα
Μήναμε άλλο λίγο, όλα γύρω μου λάμπουνε
Κι εγώ ματιά στο στίχο, με σύμβολα στον τοίχο
Σε νιώθω πιο κοντά, μέσα στις πόλεις μου τον ήχο
Ξέρω καλά πανίκω, μες στην κόλαση πλήττω, μα δεν θα φύγω
Απ' τον κόσμο που δεν σκέφτομαι τι κάνω και που πάω
Τα πιώ να ξεχάσω και πάλι κάτω θα κυλάω
Κοιτάω τον ουρανό, μόνο τα αστέρι μου μετράω
Δεν άφηνω σημάδια στον δρόμο που ακολουθάω
Απ' τον κόσμο που δεν σκέφτομαι τι κάνω και που πάω
Τα πιώ να ξεχάσω και πάλι κάτω θα κυλάω
Κοιτάω τον ουρανό, μόνο τα αστέρι μου μετράω
Δεν άφηνω σημάδια στον δρόμο που ακολουθάω
Σαν ταινία κλασική είμαι σαν ένα πρωταγωνιστή
Το σενάριο χρονιά τώρα έχει ξεφυλλιστεί
Κασέτα ξεχασμένη έχει καιρό να παιχτεί
Είναι σαν όνειρο που δεν θυμάσαι τι έχει συμβεί
Και μου τις πάει να μην θυμάμαι γιατί οι άνθρωποι ξεχνάνε
Πρόσπουδα τους γύρω μου να μου χαμογελάνε
Και περνάνε οι ώρες μάταια, καπνί μες στα δωμάτια
Έγινε σκόνη το μυαλό μου, στάχτη τα τετράδια
Είναι η ψυχή σου φλόγα και αν τη φλερτάρω κάικα
Η γυναίκα μου, η μουσική, παιδιά μου τα τετράστιχα
Βάλε μου το beat και ένα μικρόφωνο δώσ' με
Λάκοντα κλείσε την πόρτα μα μη σβήσεις το φως μου
Νέα διάφορα ανθά με δουν τα μάτια του κόσμου
Μόνο να καταφέρω αυτά που γράφω να νιώσω