Πώς το είπες, όλοι αυτοί MCς παίρνουνε πίπες
Χασάνε τη γη κατά τα πόδια τους και θέλουν τρίπλες
Ανάτιναζουν με μικρόφωνα σαν δυναμίτες
Εσύ τι θες, πέφτουνε μπάρες σαν γκομίτες
Απ' την μία γαλός, απ' την άλλη κακός
Τυπιά δεν γράφω, μα όταν γράφω με κοιτάς σαν γαζός
Φέτος είσαι εκτός, από του χρόνου νεκρός
Τώρα πίνε με το μέρος μας, με σένα πες μου ποιος
Τρέχει φλέο βολίδα, γαμά το χέρι του Μίδας
Φάμε το κήπεδο, κρατάμε αναμμένη κερκίδας
Κάνε ηλίκη απευθείας, λίγα βίτω Αθήνα
Και καβλένονται αν τα ανοίγει σαν ανοίγει Βεργίνα
Η φάση είναι σπλάτερ, σαν ταινία Ταραντίνο
Μ' αγαπημένη μου στιγμή, εκείνη που σε χτύνω
Βγαίνει άλλος ένας δάπερ, κάθε φορά που χύνω
Γι' αυτό και με τους γιους μου, ποτέ δεν θα με συγκρίνω
Κατεβάζουνε το μπίχι, όσο γανεβάζω ένταση
Γιατί παίζει μπίκι, απ' τις μπασόγραμμες δεν μεινάνε ούτε οι τύχοι
Η πόλη είναι δική μας, τίποτα δεν σου ανήκει
Ξεχαλάκα, μιλάς πολύ μα μοιάζεις με μαλάκα
Ο γάτος πιάνει πόντικους, δεν χρειάζεται φάκα
Είσαι ο καλύτερος ράπερ του σπιτιού σου, χωρίς πλάκα
Αμφιβάλλω, γιατί με κρύψει δικά σου στη ντουλάμπα
Γλαιτάω μεθυσμένος, ειν' καρφώνω σαν το μελό
Σαν μουνιά και να παίζουν, προτιμάω το πουρδέλο
Μου λένε άγγελες, ξεφύγει, λέω δεν ξέρω
Μου λένε άγγελες, σοβαρέψου, λέω δεν θέλω
Βαλές τυπτώλα, δάχτυλώ, πίσω πλάτα απ' τον άγγυρο
Θα κάνω ό,τι θέλω, μέχρι να με βρουν ανάπηρο
Προς το παρόν το πάω, από τον ουρανό στο άπειρο
Προς το παρόν κουρούνα, δεν πας ούτε στο χασάπικο
Είμαι ο κυρίος Πεφάν, που να ξέρεις που τανάκι
Τινώ στο πάτομα και κάτω ράω το καπάκι
Με μεγάλωσαν με τρόπους όταν ήμουν παιδάκι
Το χάσαω στην πορεία, μα το βρήκα στο χαπάκι
Α, τόσο στη φάση του ραπ
Τραπογκόμενες μου στέλνουνε κολάρες στο τσάτ
Όχι δικέ μου, δεν τις ξέρω, εγώ δεν πάω σε κλαπ
Εγώ βγαίνω με τρύπιες φόρμες και ακόμουν μπάτ
Πριν έναν χρόνο νόμιζα ήταν η Μπέλβε νερό
Της λέω έχω μόνο άλπα άμα θέλει ποτό
Συνήθως κάνω τι πρέπει για να παρεξηγηθώ
Και δεν κλείφω εκεί που φτύνω εκτός αν είναι ένα
Μω
Αχα, δεν ανασταίνω πεθαμένους
Ο Νίξης και η Ακάλαιστος και διώχνει καλεσμένους
Τώρα δεν μιλάνε μας, σιωπαίνουν λόγο πένθους
Μπαίνουμε στη μάχη τη χειρότερη στιγμή του έντους
Αχα, δεν ανασταίνω πεθαμένους
Ο Νίξης και η Ακάλαιστος και διώχνει καλεσμένους
Τώρα δεν μιλάνε μας, σιωπαίνουν λόγο πένθους
Μπαίνουμε στη μάχη τη χειρότερη στιγμή του έντους
Υπότιτλοι AUTHORWAVE