Puch jak kurz, grube chmury wciąż płyną mi z ust
Od tego czym se się już przyśronił mnie mroź
Dotknij mnie,
może to roztopi śnieg
Powoli zamarznę i spadam i pust
Znajdę we sobie tą piesię jak lód
Wśmiałem nie tonąć,
a to pies się w twoich oczach
Błonach pod osłoną noc,
myśli są szare,
a moje błyszczą jak brokat
Poświecisz jak strobo,
może by z tobą się urwać gdzieś
Przepędzisz chmury do tej pory,
z których brami przykrywał mnie deszcz
Skraplam się płyn, bez prądy
Nie spływa to po mnie,
nie chcę zapomnieć,
myśli czaleją jak burza Wracam i choć przemoknę znów To nie istotne,
czuję twój oddech,
skąd się w tobie zanurzam
Puch jak kurz,
grube chmury wciąż płyną mi z ust Od
tego czym se się już przyśronił mnie mroź
Dotknij mnie,
może to roztopi śnieg
Powoli zamarznę i spadam i pust
Bez ciebie tą piesię jak lód
Bez ciebie tą piesię jak lód